Zębacz

Występuje w wodach północnego Oceanu Atlantyckiego i przyległych morzach (spotykany również w Bałtyku), na głębokościach od 1–500 m p.p.m., na skalistym, piaszczystym lub mulistym dnie.

Osiąga przeciętnie 50–80 cm[3], maksymalnie do 150 cm długości, maksymalna odnotowana masa ciała wynosi 23,6 kg. Ubarwienie zmienne, szaroniebieskie, czarne lub rdzawobrązowe. W poprzek ciała przebiega 10–15 ciemnych pasów zachodzących na płetwę grzbietową.

Ryba o bardzo mocnych szczękach i zębach. Nie jest agresywna. Groźnie wyglądające zęby służą zębaczom do rozłupywania jeżowców, skorup twardych ślimaków, krabów i innych podobnych składników ich pożywienia.

Po wewnętrznym zapłodnieniu samica składa ikrę na dnie. Samiec broni złożonej ikry do wylęgu larw. Poza okresem rozrodu przebywają samotnie.

Zębacze łowimy na głębokościach od 20 do 50 metrów pilkery z dodatkiem kawałka mięsa.